piwik no script img

Snack op PlattImmobilienhannel

■ INS: Dat Institut för nedderdüütsch Spraak breed' sik ut

„Us Platt bewohr us ditt ole Snoorhuus“: So steiht dat in groote Bookstaven an' Gevel vun dat Huus Snoor 41. Dor sitt, achter den skurrilen Ottjen-Alldag-Soot, siet eh un je dat INS – Institut für niederdeutsche Sprache. Un allang is dat dorbin veel to drang worrn för all dat, wat dat to doon gifft.

Un denn, unverwohrens, geev dat vör Johr un Dag 'n Optschoon: De Naaverhüüsen in Snoor un Marterborg stunn' to'n Verkoop. Man – vun wat kopen, wenn' keen Geld hest? Nu gung dat Bedeln los. Dat INS, in de Rechtsform vun' e.V., ward dreegen vun Enkeltliddmaaten, Köppeln un Vereenen, man ok vun 'n poor ole Bunnslänner: Sleswig-Holsteen, Hamborg, Bremen un Neddersassen, all mehr or minner dezimalsozikraatsch regeert.

De Maaten hefft ok oorntlich spend't. Man dorvun kummt de Milljoon' jo nich tohoop. Un de Länner, de eh nix hefft, de harrn sick 'n beten. Wo harr dat ok utsehn, wenn se vun dat Nix wat afgeven harrn. Dat brüng in düssen Fall jo nich mol Arbeitsplätze. Un dor ward jo ok keen Beton för bruukt. Nee nee, vun Nix keem nix.

Wat för'n Stellenwert hett dat nu egens, dütt Anlegen mit dat Plattdüütsche, woför dat INS steiht? Dat is jo keen Bremer Institutschoon, sitt bloots tofällig in Bremen. Tostännig is dat för elkeen Oort Pleeg vun Spraak un Kultur, woneem jümmers Platt snackt ward. De Regeeren vun de niegen Bunnslänner höllt sick noch 'n beten trüch. Man dat Institut mutt ok för jem mitdenken un – hanneln. Dat is tostännig vun Rügen bit hen na Magdeborg, Ossenbrück, Auerk, Brunsbüddel un Kiel.

Dat is dat INS. Un nu hett dat klappt mit den Ankoop vun de Naaverhüüsen Snoor 42/43 un Marterborg 25. Datt dat wat worrn is, is nich – or kuum – de tostännigen Lannsregeern to danken, sünnern dat Bemöhen vun 'n Handvull Lüüd un dat Insehn vun 'n poor namhafte Sponsoren. De hefft ok nix, man de gaht dor anners mit üm as de Politikers.

Wi Plattdüütschen sünd jo man blied, datt wi ut de swatt-bruune Eck rut sünd. Is nich mehr, ok nich in de Organisazionen. Dat mit Blut und Boden hefft wi uns vun de Fööt afpedd't. Dat Institut för Nedderdüütsch Spraak hett sien Deel dorto bidragen.

Kiekt dor mol lang, wenn ji in't Snoor sünd. Kiekt jo de Hüüsen an, un kiekt mol rin, in No 41. De Döör is meist open, weet: Berni Kelb

taz lesen kann jede:r

Als Genossenschaft gehören wir unseren Leser:innen. Und unser Journalismus ist nicht nur 100 % konzernfrei, sondern auch kostenfrei zugänglich. Texte, die es nicht allen recht machen und Stimmen, die man woanders nicht hört – immer aus Überzeugung und hier auf taz.de ohne Paywall. Unsere Leser:innen müssen nichts bezahlen, wissen aber, dass guter, kritischer Journalismus nicht aus dem Nichts entsteht. Dafür sind wir sehr dankbar. Damit wir auch morgen noch unseren Journalismus machen können, brauchen wir mehr Unterstützung. Unser nächstes Ziel: 40.000 – und mit Ihrer Beteiligung können wir es schaffen. Setzen Sie ein Zeichen für die taz und für die Zukunft unseres Journalismus. Mit nur 5,- Euro sind Sie dabei! Jetzt unterstützen