Schimp man to, is gesund!

■ Dat erste plattdütsche Schimpwörderbook is door

Kanst nu ok op Platt nakieken, bruukst nich mehr op Bayrisch „Kruzidingsda“, un ok dat Hochdüütsch is jo 'n beten moger, wat dat Schimpen angeiht. Theo Schuster mit sien' Verlag in Leer hett dat nu mokt un rutbröcht: „Plattdeutsches Schimpfwörterbuch für Ostfriesen und andere Niederdeutsche“. Op Hochdüütsch! Man dat Vokabular is echt, wenn ok nich vullstännig. Kann dat jo ok nich wehn bi so'n ersten Versöök. „Olsch“ to'n Bispill steiht dor nich bin, wo dat doch jedeen kennen deiht un weet, datt dat 'n Affkörtung is för dat hochdüütsche „O, Lieber Schatz“, 'n Lehnswoord, sotoseggen.

Geweetenhaft mookt un struktureert is dat Book:

-Schimpfwörter von „Aantjebitt“ bis „Ziepel- Trientje“

-Berufe, Tätigkeiten, usw.,

-Redensarten, Sprichwörter,

-Flüche, Verwünschungen, Spottrufe,

-Mindere Geistesgaben,

-Trinken und Betrunkensein,

un watt dat noch allens gifft.

Wat mi as Free'n Mitarbeiter bi'n Zeitung opfullen is: Bi „Klookschieter“ fehlt de Definitschoon „RedakteurIn“.

Man een' Schimpword harren se — mit Rücksicht op de taz-Bremen-Leserinnens — nich opnehmen schullt, un denn ok noch mit S un mit Z: „Sibille, Zibille — Sibylle, alte böse, häßliche Frau, Weib (verächtlich, spöttisch), Hexe. 'Dat is 'n oll Sibille.'“ Dat hett se nich verdeent. Ik harr dat Book in düsse Zeitung um een Hoor nich rezenseeren kunnt. Berni Kelb