■ Querspalte: Staatsziel: Plattmaken!
Sleswig-Holsteen kennt Ji. Dat ist dat Land, wo se sik dat duale Prinzip utklamüüstert hebbt: Sleswig un Holsteen, Nordsee un Oostsee, Root un Gröön, Baadwann un Schuuflaad. Dor hebbt se nu aver'n nee'en Sport: Staatsziele-Wettsmieten. Un wiet noog smeten hest du, wenn du mit dien Staatsziel in den Ammer vun de Landes-Verfaten landst.
De Ammer ist aver ook nich mehr ganz leddig. Siet 1990 steekt dor al de Freeschen, de Däänschen, de Natur, de Kunst un noch veel mehr binnen. Nu schullen dor noch Sinti un Roma, de Plattdüütschen, de Behinnerten, de Tierschutz un un un rin. Man de CDU un de FDP meent, dat langt so al. Aver för den Sport un för de Plattdüütschen süht dat gor nicht so leeg ut, denn dat so'n Minnerheit, de düchtig groot ist, de is jo doch interessant – so partei- un wahlpolitisch.
De Sinti un Roma weern bi de grote Debatt in'n Landdag in Kiel dor so vergrellt över, dat dor een seggt hett, se weern „nicht landestypisch“ un hebbt ut luter Arger dat Plattsnacken anfungen. Dat geiht de nämlich leifig vun de Tung; enkelte Familien leevt jo ook al siet 600 Johr in Sleswig-Holsteen. Sühst woll, dat is doch de Wuddel! Laat se man fein Platt snacken, denn ward se ook nich diskriminiert un kaamt nicht na't KZ. Oh, dat passt nu woll nich so ganz in uns Tied. Den Satz striekt wi also gau wedder weg.
Aver liekers: een de Platt snacken will, de hett dor noch nienich veel Kummer vun hatt. Ik meen, ik harr jo in de Grundschool mol'n Schoolmeistersch, de uns dat utdrieven wull. Man dummdusselige Schoolmeisters hett dat jümmers geven un ward dat woll jümmers geven. Dor hölpt den ook keen Verfaten gegen.
Aver laat Jo man trösten, leve Sinti un Roma, wat hett dat de däänsche Minnerheit nützt, dat de Schutz as Staatsziel in de Verfaten steiht. Is dat Geld for jümehr Scholen dorüm villicht nich daalsneden, worrn? Un wenn se in Kiel mol wedder Geld in de Knipp hebbt, denn – mag jo ween – kööpt se sik ook mol'n gröttern Ammer för Staatsziele. Peter Nissen
taz lesen kann jede:r
Als Genossenschaft gehören wir unseren Leser:innen. Und unser Journalismus ist nicht nur 100 % konzernfrei, sondern auch kostenfrei zugänglich. Texte, die es nicht allen recht machen und Stimmen, die man woanders nicht hört – immer aus Überzeugung und hier auf taz.de ohne Paywall. Unsere Leser:innen müssen nichts bezahlen, wissen aber, dass guter, kritischer Journalismus nicht aus dem Nichts entsteht. Dafür sind wir sehr dankbar. Damit wir auch morgen noch unseren Journalismus machen können, brauchen wir mehr Unterstützung. Unser nächstes Ziel: 40.000 – und mit Ihrer Beteiligung können wir es schaffen. Setzen Sie ein Zeichen für die taz und für die Zukunft unseres Journalismus. Mit nur 5,- Euro sind Sie dabei! Jetzt unterstützen