Keen Utkaamen mit'n Inkaamen

■ Een meerstendeels langwieligen Saisonoptakt bi Waldaus

As wenn de Abonnenten dat hefft rüken kunnt: De Saal weer man grod to dreeveertel vull. Dat hefft wi bi n Premjeere int Waldau Theoter noch nich beleevt. Dieter Jorschik hett as Gast den Oldtimer vun Fritz Wempner inszeneert, de vör fiefdunveertig Johren hier sien Uropföhrung hatt hett.

Dat speelt jo in de fröhen föftiger Johren, noch vör Adenauer sein Rentenreform, un dor hett dat Rentnerpoor August un Ida Bodendiek – vun Wiegand Haar un Ingeborg Heydorn so recht fien speelt – nu mol keen Utkaamen mit jemmer Inkaamen. Un dor mööt se jemmer Goode Stuuv vermieten. Se köönt sik nich oorntlich afspreken, un so geiht dat Objekt tweemol weg. Se vermiet an den Fernfohrer Klaus Jäger (Bernhard A. Wessels), de an Dag slöppt, he an een Chefsekretärin (dormols harrn de noch keen Eegentumswohnung) Lisa Franzen (Nina Arena), de bloots nachts ton Slaapen dor is.

Dat geiht – kloor doch! – nich lang good. Jichenswann koomt se sik in de Mööt. Dortoo gifft dat noch n poor tosätzliche Komplikatschoon, de Stoff för noch n poor Rullen afgeven dot. Dor kummt de Vadder vun den Bengel, de Grootgrönhöker Klaus Jäger, den Klaus Nowicki speelt, de dorbi, as wi dat vun em wennt sünd, op allerleevste Oort de Nees baben sitten hett. Sabine Junge as Gerry, de Modder vun de Deern, versöcht, n beten Ordnung in dat Chaos to bringen.

Un den kummt Rolf Bahr as Fide Sprott, de Naaver vun babenöver. De mutt duuernd bi n open Finster mit August luud schimpen, dormit he sien strietsüchtige Olsch begöschen deit. Dorbi drinkt se sik denn een un smeukt n goode Zigarr. Rolf Bahr wiest uns op sein bescheeden Oort, woans een ut n Nevenrull würklich wat moken kann.

Un denn (dat Best kummt toletzt), man dat magst jo kuum noch seggen: Elfie Schrodt as Fru Bollmann, de nee Flamme vun Helmut Jäger, vör de de Stiefsöhn in spe utneiht is. Dormit hett dat jo allens jo anfungen. So wiet – so good. Man ansünsten ...! Dor ward nuschelt – undüütlich spraken – un dor helpt ok keen tweedüüdigen Witz („Ik bünn gespannt, as son Konfirmantenbüx!“) Af un an gifft dat n beten Loopen op de Bühn, man dat Publikum mutt sik dat ok gefallen laten, datt twee Lüüd tein Minuten dor unbeweglich in Dialog stahn doot, or veer Lüüd n Veertelstünn, wo sik nix bewegen deit, as de Köpp, wenn se jemmer jeweiligen Dialogpartner in de Ogen kieken mööt. Dat is di doch hooge Theoterkunst!

Bani Barfoot

Nächste Aufführungen 18. – 23. September Karten ? 386 16 55