Wenn der Krieg am Arsch klebt

■ „De Etappenhaas“ von K. Bunje schlägt seine Haken im Waldau – Theater

„... denn kann mi de ganze Krieg an' Moors klei'n !“ seggt Ummo Ummen, de Landstormmann (Heino Stichweh). Man mit so'n Wöör must jo vörsichtig ween. Wenn de Krieg dat deit, di an'n Moors klei'n, denn kniepst em meist to. Un de Krieg, de erste Weltkrieg, ist allgegenwärtig in dütt Stück, –n Klassiker vun Kuddl Bunje, ok wenn dat in de Etappe speelen deit.

Een Leutnant (Klaus Nowicki) kummt mit dree Mann för –n poor Daag in–n Dörp in Flandern, in de Etappe. He hett dor mit sien Oberst den wi nich to sehn kriegt wat to betüüdeln. Een smucke Deern Marie (Antje Klattenhoff speelt de dankbore Rull) mit strohblonde Zöpp leevt dor in een smucket lüttjet Huus, dat Bühnenbildner Roland Wehner eer boot hett mit –ne romantische Lööv un –n Soot dorvör. Bi den Oberst in de Schrievstuuv hett sik Gefreiter Hasenbein (Rolf Bahr) – Hasenpoot nömmt se em jümmers – versteken, datt he nich an de Front mutt. För em schall de arme Ummo, de tohuus –n grote Familje hatt, dorhen. Dor wüllt de dree an dreihn, as se dor achter kamen doot. Un dat kriegt se natürlich ok hen. Sowied de Handlung. Allens wüllt wi jo nich verroden. Bloots datt de Meldegänger Feldmann (Horst Arenthold) eer mit Erfolg den Koppverdreiht, so datt se ton Sluß över den Verlust vun eer Smusekatt licht wegkummt..

Zentrale Figur in dat Speel is Musketier Hein Lammers, ok Bursche vun den Leutnant (vun Kay Kruppa fix labbenig un – mit een Utnahm – ahn Överdreven speelt). Dat Överdrieven versaut den Tokieker allerdings den Spoß, sik klook to föhlen, wenn he de Lösung vörweg sehen kann. He – Hein – hett den Oberst sien Hasen „wegorganeseert“ un will mit sien Mackers un de Deern –n scheunet Eeten moken. Man de Oberst will jo ok –n Festeeten geven. Un Hein bekiekt allto opfällig den Hasen in sien een Hand un de Katt vun de Deern in sien anner Hand nadenklich an, un grient denn.

Inszeneert hett dat Ralf Lehm as Gast so, datt dat flott un övertügend speelt is. Bloots an mannich een Stee höör sick för mi dat Platt nich ganz akraat an. Man dor kann –n jo lang över strieden. Dat Publikum bi de Premjeer hett lang und dull klatscht.

Bani Barfoot.

Weitere Aufführungen : 24. – 28. und 30.3., sowie am 11.4.