„Leege Kalmen“ in de Glock
■ De Lüüd vun Godewind könnt singen un ok Musik moken. Man, wat se di as Platt verköpen doot – door kannst weglopen
Dat geiht di doch op keen Cowskin geiht di dat nich, wat de di tomoden doot: Godewind gifft – Wiehnachten, in de Glocke. Över Wiehnachten as Wiehnachten wüllt wi uns hier nich utlaten, wüllt jedeen sien Geföhlen respekteeren. Singen köönt se, dat kannst jem nich afsnacken, un ok Musik moken: Mit Gitarren, allerhand Fleiten, 'n Treckbüdel, den Bummskrom un noch so n Oort Klaveer. Söss Lüüd, un twee Mann för de Technik.
Man wat se di as Platt verköpen doot – dor kannst dat Weglopen kriegen. Mannig Een versteekt sik jo, wenn sien Platt nich korrekt is, achten den Begriff „Regionalismus“. Kummst meist mit dörch. Man hier drieft se dat 'n beten dull. Dor muss de Region Plattdüütschland bit hen na n Swattwald gahn. De schtolpert di mit schtockschtiefe Schteebelschpitzen över schpitze Schteen, datt dat bloots so schprütten deit. Würklich schpannend, wenn de Schteern vun Bethlehem vör de Döör schteiht. Un sowat kümmt ut Nordfreesland!
Noch n poor Schtilblöten? 'N „ole Zieg“ gifft dat, un „Ik will immer dran denken, wat wi allens verschenken“, „wi freuen uns“ heet dat all bi de Begrötung, „wie dat knackt“ – dat kümmt woll, wenn de Esel ut Nordfreesland sik op dat plattdüütsche Ies wagen deit. Fiern un fieren köönt se ok nich utneen hollen. „Wi fieern Wiehnachten“ heet egens, „wi laat Wiehnachten daal.“ Denn is dor noch 'n Dagbook vun'n lüttjen Jung, veer Dag vör Wiehnachten. Dat is offenkunnig nich vun lüttjen Jungschreeven. Vun dat gräsig Platt mol ganz af: Keen worr den Bengel 'n Book mit Moralin-Snacks vun eergüstern intuuschen un em 'n Woterpistol dorför geben? Nüms.
Bi veer vun de Leeders geev dat – as op 'n Teken – rhythmischen Bifall baben vun de Ränge ut. Dor harrn se sik offenbor eer Claqueurs mitbröcht. Wo kümmt dat vun, düsse Ignoranz gegenöver de Spraak? Se kunn 'n sik jo – to 'n Bispill bit INS – beraden laten, wat jemmer Platt angeiht. Nee, dat doot se nich, dorto sünd se sik to fien. Dorbi kann de een un de anner vun jem dat Platt richtig snacken. De blonde Deern mit dat lange Hoor, to'n Bispill, man se troot sik nich recht.
De Verdacht liggt op de Hand, datt dat an den Baas liggt, de an düütlichsten keen Platt kann. Dat is de mit de Batschkapp verdwarss op 'n Kopp. De wacht siet numehr twintig Johren iefersüchtig doröver, datt de annern dat Platt nich beter lehren doot, as he dat nich kann.Twee Vörstellungen het dat geven. Un dat is ok mehr as noog. Solang dat so is as dat is, schullen se nich „Godewind“ heten, sünnern „Leege Kalmen“. Bani Barfoot
