Veelschichtige Implikatschoon: „De Besöök“

■ Friedrich Dürrenmatts „Besuch der alten Dame“ auf Niederdeutsch: Der platt-Korrepondent der taz, Bani Barfoot, berichtet aus dem Ernst-Waldau-Theater

De August Hinrichs Bühne ut Oldenborg beschert uns as Gastspeel Der Besuch der alten Dame vun Friedrich Dürrenmatt ünner den Titel De Besöök. In de nedderdüütsche Fassung vun Annedore Christians hett Rudolf Plent dat inszeneert.

Eegens köönt wi dorvun utgahn, datt uns Lesers de Story kennen dot, n poor Andüüdungen süllt dorför genögen. Un ok all söbenundartig Dorstellers hier optotellen, worr n beten wied föhren. Also bloots dat Nödigste.

Ill, soon rechten Schubjak, den Hajo Freitag övertüügend speelt, hett vör Johrenden n Deern, Kläri Wäscher, de vun em swanger weer, mit lögenhaftig Tüügen dorhen dreven, datt se afhauen muss un opn Strich land–t is. Dor hett se sik n Milljardär angelt, em heirod–t un bearvt.

Nu kummt se as de riekste Froo vun de Welt ünner eern neen Nomen Claire Zachanassian (Asta Wührmann) in eern Heimatort Güllen trüch un will för een Milljard Gerechtigkeit köpen för dat Unrecht, dat eer dormols dor andaan worren is. Recht schull hier beter mit ä, as vun Rache, schreven warden. Se bringt , Dodenkist mit un verlangt vun de Güllener, datt se as Gegenleistung för de Milljard den Sarg mit den Ill dorbin mit nahuus nehmen kann.

Mannig Een wiest in dütt Chaos vun de Geföhl sein wohr Gesicht, mannig Een läutert sick na un na, nich toletzt de Schurke sülmst. Un dat kummt opt letzt so, as de Olsch dat verlangt harr. De veelschichtigen moraalschen Implikatschoon köönt wi hier nich utneen klamüstern. Dor mut n dat Stück schon lesen or sülmst ankieken.

Ne goode Besetzung weer Hans-Dieter Grein as Paster, man ok Helge Ihnen as Börgermeester un Ferdinand Müsker as Lehrer mööt lovend erwähnt warden.

Blifft to frogen, worüm se in Ollenborg meent, datt dat nödig is, Dürrenmatt op Plattdüütsch to bringen. Denkt se, dat plattdüütsche Publikum is so ungebildet, datt se em nich kennen doot?

Dat gifft doch noog plattdüütsche Stücken – ok eernsthaftige – un ok mannig een plattdüütschen Schriever, de gern mol wedder speelt worr. Ton Sluss noch Pienlichkeit: weer dat würklich nöödig, de schrullige Olsch so as Hildegard Kneef uttostaffeern, so kort, na de eern Dood? Ok wenn se noch leevt hett, as de Probeern anfungen hett – dor harrn se sik doch n beten flexibler wiesen kunnt.

Bani Barfoot

Leider nur zwei Vorstellungen. Wer es noch sehen möchte, muss sich nach Oldenburg bemühen