Keen Utkamen mit'n Inkamen
■ Oorooltwedderhalpremjere bi Ernst Waldau
Dat Stück vun Fritz Wempner stammt vun negenteinhunnertsößunföftig un weer dormaals jüst hier in dütt Theoter to'n ersten Mol opführt, as to vernehmen is, mit grote Spood. Nu hett Gunther Tietze das nee inszeneert und let das wedeer in de Tied speelen, in de dat schreven is. Dat kannst all an dat Bühnenbild vun Wolfgang Kleinnpeter seen: akkraate Nierendisch-Oort-un-Wies.
De Story is gau vertellt: Dat Rentnerpoor August un Ida Bodendiek (Wiegand Haar un Ingeborg Heydorn) kann - as de Titel dat seggt - mit sien Inkamen nich utkamen un will ne Komer vermeden. He an leevsten an ne junge Deern, se leever an'n jung'n Kierl. Un denn doot se dat beid, ahn vunanner to weeten, datt de Anner dat ok deit.
De twee, de door instrecken doot - ok ahn vunanner to weeten - sünd dat junge Poor, wat sick an't Enn kreegen mutt un deit. De Fernfohrer Klaus Jäger (Horst Ahrenthold) slöppt an'n Dag, un de Privatsekretärin Lisa Franzen (Marianne Staudacher) arbeit‘ an Dag un slöppt bi Nacht.
Een Tiedlang geiht dat ok good. Watt se beid nich weet is, datt se de Grund sünd, datt de anner tohus utneiht is. Se eer Moder Gerry (Edda Loges) un em sien Vadder Helmut, Obst un Gemüse engros (Rolf Stueven), hefft grod heirod't, un de Jung wull keen Stiefsüster hebben.
Dorut entwickelt sick dat
Speel, un dat kummt, as dat komen mutt, dat mutt hier nich lang un breet vertellt warn. Denn is dor noch de fründliche Naver Friedrich (Wolfgang Klemet), de af un an mit August invernehmlich man luuthals'n Krach inszeneeren mutt, üm sien giftige Olsch (Imke Bahr) tofreeden to stellen, de aver nich so sehn is, man hört eer bloots vun buten schamfutern.
Se speelt all heel good. Dat Stück is straff un zügig inszeneert un in'n ganzen so angeleggt, datt jedeen vun de Speelers sien or eer Talent wiesen kann. Besünners opfullen is mi, wo quirlig Marianne Staudacher'n Speel in't Speel speelt: As se dat Instellungsspreek mit eern Chef un den sien ieversüchtig Olsch Fru Bollmann persefleeren deit. Se sitt in'n Sessel und snackt na de een un na de anner Siet, sprüngt na jedeen Satz op un antert mol vun de anner Siet, un speelt so in een Minut ne Szene, de eegens tein Minuten duuert. Da Fru Bolmann (Renate Huckstedt) kummt den ok noch lievhaftig op de Bühn un Lisa hett nich överdreven.
De letzt groot Premjeere in dütt Johr weer dat, so recht'n fidelet Stück to'n Utklang vun dat Jahr, un dat Publikum freit sick bannig. Dor ward seker keen Theotergeschichte mit mookt, man för so'n solidet Stück Handwerksarbeit sünd wi ok dankbar. Speelt ward dat noch hüt un morgen, un denn weder vun‘ Föften bit to'n achten Dezember.
Berni Kelb
