Die Bühne als Kreißsaal

■ Waldau-Theater: „Bliev doch to'n Fröhstück“ / Punk-Deern un Hebammerich

Dor mööt wi Jochen Schütt fix graleeren to: He hett dat twintig Johren ole Stück nich bloots in't Plattdüütsche överdragen (un sülmst inszeneert), sünnern ok in uns Tied un in düsse Stadt, nämlich in 'ne Dackwohnung in Walle. Un wat in dat ingelsche Original vun Gene Stone un Ray Cooney mol 'n Hippie-Deern weer, is nu 'n Punkerin. So'n poor vun de Tokiekers geven sick denn ok 'n beeten schockeert: Dor ward doch meern op de Bühn so'n lievhaftig Geburt leevensnah simuleert. Un dat käm so:

Waldemar (Bernd Poppe), so'n stockstiefen un pingeligen (scheeden) Junggesellen vun Verseekerungssachbearbeiter sneit 'n junge Punk-Deern, Tina (vun Wiebke Wendt speelt) mit 'n dicken Buuk in sien Komer. Se hett sick ut de WG nevenan afsett un weet nu nich wohenn. Datt se Hülp bruken deit, liggt op de Hand, man se kann nix as proovzeeren. De Versök vun den Punker-Navern Jimmy (Thomas Frenkl), se trüch to halen, sleit fehl. An't Enn vun den ersten Akt kriggt se denn eer Kind. Se will nich in't Krankenhuus un ok keen Dokter. So mutt de arme unbeholpene Sachbearbeiter Hebammerich speelen. In den tweeten Akt is Tina denn keen Punk-Deern mehr. Anner Kledaasch, 'n anner Hoorfarv, un se entwickelt sick so suutje-piano to 'n stinknormale junge Modder mit Nestinstinkt. De Sachbearbeiter leggt 'n good Deel vun sien Verschroovenheiten af, se kriggt sick an't Enn, un ok de Punk, vör den an'n Anfang das Gräsen kreegen kunnst, wiest sick as netten Minschen.

So wiet, so good. Man wi schüllt hier jo ok Kritik öven. Denn man to: Thomas Fenkl as Jimmy: weer good, kannst nix vun seggen, is jo ok 'n dankbore Rull. De scheune Maskerood (vun Anja Gießmann) hett gefullen. Wiebke Wendt as Tina speelt allerleevst, fast schon routineert. De tweete Deel vun de Rull — dücht mi — liggt eer noch 'n beeten beeter as de erste. Man eer Platt is noch nich so perfekt. Un Bernd Poppe as Waldemar speelt (as wi dat wennt sünd) gekonnt. He is jo würklich 'n Talent. Man de Öllersünnerscheed to Tina, de dat Stück dreegen deit, kummt nich so recht rut. He dücht 'n beeten jung. Fofftein Johren sünd man noch keen Generatschoon, aver likers harr dat düütlicher warden kunnt. Wi wüllt nich glieks vun Fehlbesetzung snacken. 'n beeten mehr Maske harr dat villicht all dahn. Woans dat utsehen kann, hebbt wi vör twee Weeken beleevt. Berni Kelb