Snack op platt: Dat Dschungelbook
■ Mogli hett na hunnert Johren Platt lehrt
Dor het sick een de Möh – or den Spooß – mokt, dat heele Dschungelbook vun Rudyard Kipling in Platt so setten. Rainer Kramer heet de Keerl. Dat heet, he het dat nich översett', sünnern nadicht'. Dorbi höllt he sick strack an dat ingelsche Original un kümmt so an den knappen, sprööen Steel vun Kipling beter ran, as 'n sick dat in't Hochdüütsche vörstellen kann. All uns' Frünnen ut de Jugendtiet dreept wi dor wedder: Mogli, dat Minschenkind, dat in'n Wulfsrudel opwussen is bit datt he to groot dorför weer un sick in' Dchungel anner Mackers ünner de Deerten utsöch. Vun Kaa ward vertellt un vun Tiger. Vun Seeketscher un sien Matka, de nich glöven will, datt dat 'n witten Seehund geven kunn, vun de Elefantens un, un, un – all vörut natüürlich de allerbest' un –leevst' Fründ ut uns Kinnertiet: Rikki-tikki-tavi, de ganz alleen över veele Sieden mit de böös giftige Slang sick rümslaan deit, bit datt se an't Enn doot an' Bodden liggt un de lütt Jung vun de Familje rett' is. Kannst di nochmol so richtig rinfallen laten, in düsse ruuge, unbannige Wunnerwelt. Is ok leifig to lesen, dat Platt vun Rainer Kramer, wenn een dat denn wennt is, un dorvun afsehn, datt he sick mit de plattdüütsche Schrievwies noch 'n beten swoor deit, de is an mannig en Stee wat inkonsistent. Man Plattdüütsch lesen un Plattdüütsch höören is jo tweerlee. Un för de, de sick dat lever 'n beten vörlesen laaten wüllt, list de Autor hüüt Avend, an' 20. Dezember Klock 8 in't Antiquariat Bahr, An der Lesumer Kirche 1 ut sien Wark. Köpen kannst' dat Book ok: Rudyard Kipling: Dat Dschungelbook up Platt, nahdicht dör Rainer Kramer. Rutkamen bi de Edition Temmen un kosten deit dat sößtein Mark. Wi wüllt em wünschen, datt he sien Lesers finnen deit. Berni Kelb
taz lesen kann jede:r
Als Genossenschaft gehören wir unseren Leser:innen. Und unser Journalismus ist nicht nur 100 % konzernfrei, sondern auch kostenfrei zugänglich. Texte, die es nicht allen recht machen und Stimmen, die man woanders nicht hört – immer aus Überzeugung und hier auf taz.de ohne Paywall. Unsere Leser:innen müssen nichts bezahlen, wissen aber, dass guter, kritischer Journalismus nicht aus dem Nichts entsteht. Dafür sind wir sehr dankbar. Damit wir auch morgen noch unseren Journalismus machen können, brauchen wir mehr Unterstützung. Unser nächstes Ziel: 40.000 – und mit Ihrer Beteiligung können wir es schaffen. Setzen Sie ein Zeichen für die taz und für die Zukunft unseres Journalismus. Mit nur 5,- Euro sind Sie dabei! Jetzt unterstützen