Agatha Christie op Platt. Naja

■ Im Waldau-Theater: De Fritz-Reuter-Bühn ut Schwerin togast op Walda umit den Ingelschen Klassiker Moustrap as De Muusfall

Schast jo – siet sowat bi föftig Johren – as Tokieker nich verroden, wokeen dat west is, mit den Mord. Warst achterran op inswooren. Dorbi kannst dat ok gor nich recht an een Person fastmoken. Dat is so verdüvelt vigeliensch,datt du blied büst, wenn dat toenn geiht un du sülmst noch leven deist un waak büst. So is dat nu mal bi Agatha. Man dat gifft Lüüd, de gefallt dat. Anns worr sik dat nich so lang hollen.

Max Brümmer hett dat in't Plattdüütsche sett un de Handlung na Meckelnborg-Vörpommern verleggt. Op 'n eensam' Hoff hett dat Ehepoor Marianne, plietsch un flietig (Anke Moll), un de –n beten gnadderige Gerhard (Eberhard Bremer) Relling –n Pension opmakt un töövt nu op de eersten Gäste. De trudelt ok een bi een all in, man noch een mehr, as sik anmeld–t harrn. Un denn kummt ok noch –n Anroop vun Scotland Yard ut Stralsund, datt dor woll een Mörder bi sien kunn, un se wullen –n Beamten henschicken, de dat ünnersöcht.

So treckt sik de Handlung ünner de Regie vun Marcus Staiger hen un hen. Verroden draffst jo nix. Vertellt wi also –n beten wat Allgemeenet, op de Gefohr hen, datt dat wat beckmessersch utsüht. De eers-te Indruck: De Anlag mit de Luudsprekers is –n beten wat överstüüert. Muchst di an leevsten de Ohren tohollen. De labennige Spraak is nich jümmers düütlich to verstahn, un dat liggt nich an den meckelnborgschen Akzent. Sowieso is dat Platt manigmol nich platt, sünnern eenfach unsauber: „Dat geht to wiet!“ t.B. geiht nu würklich to wiet.

Dat Kinnerleed Dree blinne Müüs, wat ok för den Titel herhollen mutt, hett natürlich mehr as bloots –n tofälligen Betug to de Handlung. Un de Lüüd, de toeerst schienbor nix mit–nanner to doon hefft, sünd to–n Deel mehr verbandelt, as se sülmst ahnen dot.

De junge Boheme-Architekt Gottfried Semper mit sien Muultrummel (Andreas Lembcke) överdrifft sien Schickeria-Gehabe –n beten. Un de dor op Schiiers as wendiger Krimsche ankummt, hett deelwies –n Ton an–t Liev, as wenn he dat bi de Volkspolizei lehrt harr. –N poor logische Untolänglichkeiten – t.B. datt dat Gepäck in dat koppheister Auto nich ünnersöcht ward – stört natürlich den versierten Krimi-Leser. Man dat geiht op dat Konto vun de Autorin. Hefft wi jo baben all seggt: „Agatha Chris-tie. Naja.“

De Kostüme vun Christine Jakob sünd so wiet recht nett. Bloots dat Kleed vun Marianne dücht mi för de Rull –n beten wat to hauteng. Man – stahn deit eer dat goot.

To–n Sluss noch –n lütt Memoriam: Eberhard Bremer as Gerhard Relling kiekt un snackt, as wenn Jens Ehlers lievhaftig trüchkamen weer. Bani Barfoot

16.-21. Januar, 20h, Tel.3861755